Σπύρος Λάππας: «Η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια του κ. Μητσοτάκη»

«Η άφξησις της φακής ήτο επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων κε είνε δικεολογημένη διότι η φακή περιέχει σίδηρον, κε εφόσον η τιμή του σιδήρου διεθνώς ανήλθεν, δεν επιτρέπετε εις ημάς να ροφώμεν δωρεάν κε προκλητικός τα κέρδη των σιδηροβιομηχάνων εις εποχάς βαρητάτων εισφορών του κλάδου» (Μποστ, Έλληνας γελοιογράφος και σατιρικός συγγραφέας).
Σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, σε όλες τις συζητήσεις και σε όλες της εκδηλώσεις του δημόσιου βίου, εκείνο που κυριαρχεί είναι το ζήτημα της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας που κατατρώγει το εισόδημα των νοικοκυριών σε τέτοιο βαθμό, ώστε από την τρίτη βδομάδα κάθε μήνα το … «το ταμείον να είναι μείον». Στις εκλογές της 21ης Μαΐου, δυστυχώς, δεν κυριάρχησε η δημόσια συζήτηση για τα οικονομικά προγράμματα των κομμάτων, αλλά η προοπτική σχηματισμού κυβέρνησης, και στο ζήτημα αυτό επικράτησε το αφήγημα της ΝΔ που έλεγε: «εμείς θέλουμε αυτοδυναμία να κυβερνήσουμε μόνοι μας χωρίς συνεργασίες». Αντίθετα ο Σύριζα-ΠΣ επέμενε να προτείνει και να επιδιώκει τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με κόμματα που έχουν παραπλήσια προγράμματα για να δοθεί δημοκρατική και προοδευτική προοπτική στον τόπο και την κοινωνία, και γι αυτό άπλωνε το χέρι συνεργασίας προς τα άλλα κόμματα για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, όμως τα άλλα κόμματα (Όλα!!!!) όχι μόνο δεν έπιασαν το χέρι αυτό, αλλά άλλοι το δάγκωναν και άλλοι το έκοβαν, ενώ έκαναν καθημερινές επιθέσεις, μαζί με τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη, στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, γιατί αυτός ήταν ο κίνδυνος για όλους. Το κατάφεραν; Σε ένα βαθμό ναι, το κατάφεραν. Τώρα μένει να δούμε αν ο ελληνικός λαός θα τους πει το μεγάλο ΟΧΙ στις επιδιώξεις τους αυτές. Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου είναι διαφορετικές εκλογές, κρίνεται το αν στη χώρα μας θα υπάρχει κυβέρνηση παντοδύναμη, πρωθυπουργός ηγεμόνας, ΝΔ που θα σκορπά φόβο και τρόμο σε όποιον αντιστέκεται στον οδοστρωτήρα των οικονομικών ομοβροντιών που έρχεται, και έρχεται γιατί το λένε όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι και όλες οι οργανώσεις στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα. Και έρχεται γιατί η χώρα μας έχει δημόσιο και ιδιωτικό χρέος 600 δις, από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο σε σχέση με το ΑΕΠ, δείκτες οικονομικής ευρωστίας μηδενικούς, και αν ο λαός επιθυμεί να τον κυβερνά ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ που έχουν χρέος(δανεικά και αγύριστα ουσιαστικά) 400.000.000 ευρώ, δεν θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε, γιατί μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Τώρα γίνεται η συζήτηση για τα οικονομικά μας προγράμματα, ο Σύριζα έχει πολιτική πρόταση:
— για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ, με τιμαριθμική αναπροσαρμογή κάθε χρόνο με βάση τον πληθωρισμό, δηλαδή νέα αύξησή του, ξεπάγωμα των 3ετιών, δηλαδή και νέα αύξηση.
—αύξηση 10% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων μετά από καθήλωση 15 χρόνων.
—επαναφορά της 13ης σύνταξης
—καταβολή στους συνταξιούχους των αναδρομικών που τους αναγνώριζε το Συμβούλιο Επικρατείας, καθώς αύξηση των συντάξεων σε όλους τους συνταξιούχους.
—αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 10.000 ευρώ, και καθιέρωση το ίδιο αφορολόγητο για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες, εμπόρους και αγρότες.
—κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος.
—μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στα καύσιμα στο κατώτατο όριο που προβλέπει η Ε.Ε.
—μείωση του ΦΠΑ(που κατατρώγει το εισόδημα των οικογενειών)στα τρόφιμα στο 6% και 0% για τα τρόφιμα πρώτης ανάγκης(π.χ. ψωμί, γαλακτομικά, παιδικές τροφές).
Και εννοείται ότι προοδευτική πολιτική χωρίς ενίσχυση της εργασίας και εργασιακών δικαιωμάτων, της υγείας και της παιδείας δεν μπορεί να υπάρξει, και όλα αυτά είναι ένα μόνο μέρος του προγράμματος του Σύριζα, που δεν κατέστη δυνατόν να αποτελέσει κεντρικό θέμα δημόσιας συζήτησης, κάτι που και σήμερα αποφεύγει η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης, ακριβώς γιατί όσα σχεδιάζουν να κάνουν(δεν πρόκειται να κάνουν όσα σήμερα υπόσχονται, ενώ αποκρύβουν όσα στην πραγματικότητα θα κάνουν) αποτελούν κοινωνικό και οικονομικό εφιάλτη για την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Είναι στο χέρι του ελληνικού λαού να το επιτρέψει ή να το αποτρέψει με την ψήφο του στις 25 Ιουνίου, και είναι και μία ευκαιρία να δηλώσει ότι η χώρα μας δεν έχει ανάγκη από ηγεμόνες και αυτοκράτορες, έχει ανάγκη από δημοκρατική κυβέρνηση με κοινωνική ευαισθησία και πρόταξη σε όλες τις κυβερνητικές αποφάσεις τις ανάγκες των πολλών, των ευάλωτων, των μεσαίων που βίαια πτωχεύουν, των εργαζομένων, που χρόνια τώρα ο μισθός τους είναι καθηλωμένος και εξαϋλώνεται στην τρίτη βδομάδα του μήνα από την ακρίβεια που φθάνει στον ουρανό. Αυτό θα το επιτρέψουμε να συνεχιστεί; Η απάντηση στις κάλπες.