Πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της περιγεννητικής βίας υλοποιεί το Κέντρο Γυναικών Καρδίτσας

Πρόγραμμα για διεπιστημονική προσέγγιση, ανίχνευση, αναγνώριση, αντιμετώπιση, και θεραπεία της ενδο-συντροφικής βίας (IPV) κατά τη διάρκεια της περιγεννητικής περιόδου, παρουσιάστηκε την Πέμπτη στην Καρδίτσα.
Το πρόγραμμα υλοποιεί το Κέντρο Γυναικών Καρδίτσας με εταίρους τους φορείς: ARES 2.0, Ιταλία, (Συντονιστής εταίρος), IL MELOGRANO, Ιταλία, HORIZON SERVICE, Ιταλία, STUDI LOCALI APS, Ιταλία, CENTRE DINAMIKA, Βουλγαρία και ZOD, Σλοβενία και με την ευκαιρία της συνάντησης εργασίας των εταίρων δόθηκε συνέντευξη τύπου με την συμμετοχή του Αντιδημάρχου Καρδίτσας κ. Στεφ. Θεολόγη, της υπεύθυνης του Κέντρου Γυναικών Καρδίτσας κ. Κ. Βελεσιώτου και του κ. Umberto Bettarini συντονιστή του προγράμματος.
Περιγεννητική βία είναι η ενδοσυντροφική βία που υφίσταται μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και στις πρώτες περιόδους μετά τη γέννηση του παιδιού, καθώς και η έμφυλη βία που υπέστη στο παρελθόν, της οποίας τραύματα εμφανίζονται ξανά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Το φαινόµενο της βίας μεταξύ συντρόφων στην περιγεννητική περίοδο, δηλαδή την περίοδο που διαρκεί από την αρχή της εγκυμοσύνης έως το δεύτερο έτος του παιδιού, είναι αρκετά διαδεδομένο, όµως δεν αναγνωρίζεται επαρκώς και δεν αντιμετωπίζεται ως προς την ιδιαιτερότητά του.
Στην Ελλάδα δεν έχει επαρκώς μελετηθεί και καταδειχθεί, με αποτέλεσμα να επικρατεί άγνοια ως προς το μέγεθος του προβλήματος, τις αρνητικές συνέπειές του, τους παράγοντες κινδύνου και τους τρόπους πρόληψης και αντιμετώπισης του. Τα τελευταία χρόνια, κυρίως σε διεθνές επίπεδο, έχει αρχίσει η µελέτη του φαινοµένου. Ωστόσο, οι προσπάθειες βρίσκονται ακόµη σε αρχική φάση.

Στοιχεία από την έρευνα του ΚΓΚ στο πλαίσιο του προγράμματος
Υποβλήθηκαν, ερωτηματολόγια σε επαγγελματίες που εργάζονται σε συμβουλευτικά κέντρα γυναικών, σε νοσοκομεία, σε κέντρο άμεσης βοήθειας, διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο, είναι ερευνητές.
•Το 56,5% γνωρίζει το φαινόμενο της περιγεννητικής βίας, ενώ το 43,5% όχι. Από το ποσοστό που γνωρίζει το φαινόμενο το 34,6% θεωρεί ότι η συχνότητα εμφάνισής του στις γυναίκες κυμαίνεται μεταξύ 1 και 10%, και όμοιο ποσοστό εκτιμά πως η συχνότητα εμφάνισής του στις γυναίκες κυμαίνεται μεταξύ 10 και 20%.
•Μόνο το 6,5% απαντά πως γνωρίζει κάποια σχετική πολιτική για την αντιμετώπιση της περιγεννητικής βίας και αυτή είναι το εθνικό δίκτυο δομών της ΓΓΔΟΠΙΦ για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βία, κυρίως στον τομέα της πρόληψης, ενημέρωσης και μερικής αντιμετώπισης.
•Σχετικά με την έρευνα το 43,4% δεν γνωρίζει την κατάσταση, το 24% εκτιμά πως δεν υπάρχει καθόλου έρευνα, το 17,4% θεωρεί πως μόνο λίγοι επαγγελματίες (σε δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες) το γνωρίζουν, ενώ το 8,7% εκτιμά πως έχουν γίνει λίγες έρευνες.
•72,7% εκτιμά πως υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη αναγνώρισης της περιγεννητικής βίας
•62,8% πιστεύει πως υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη η περιγεννητική βία να αντιμετωπιστεί ειδικά.
•95,7% δεν γνωρίζει κάποιο εργαλείο για την αναγνώριση της περιγεννητικής βίας και το 4,3% αναφέρει την έρευνα ως εργαλείο αναγνώρισης της.
•Σχετικά με το ποιοι είναι οι καταλληλότεροι επαγγελματίες που θα πρέπει να συμμετέχουν στην αναγνώριση της περιγεννητικής βίας, οι καταλληλότεροι είναι: Γυναικολόγοι, Κοινωνικοί Λειτουργοί, Μαίες, Ψυχολόγοι, Αστυνομικοί, Στελέχη του εθνικού δικτύου δομών, Γενικοί ιατροί
•Η πλειοψηφία, ποσοστό 89%, δεν γνωρίζει καλές πρακτικές για την αξιολόγηση επεισοδίων περιγεννητικής βίας, ενώ το 11% που γνωρίζει εκτιμά πως αυτές έχουν αναπτυχθεί λίγο.
•89% πιστεύει ότι οι γυναίκες στην περιγεννητική περίοδο που έχουν βιωμένες εμπειρίες βίας ή/και είναι επιζώσες έμφυλης βίας, έχουν συγκεκριμένες ανάγκες, όπως Ψυχολογική υποστήριξη, Κοινωνική στήριξη, Ιατρική βοήθεια, Νομική βοήθεια, Ψυχοεκπαίδευση και υποστήριξη για την ανατροφή των παιδιών και τη γονεϊκότητα (στο σπίτι), Οικονομική στήριξη, εργασία
•Το 61% των επαγγελματιών εκτιμά ότι ο φορέας τους θα ήταν δυνατόν να εργαστεί σε ένα πρόγραμμα για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των αναγκών των θυμάτων περιγεννητικής βίας. Από το σύνολο που απαντά ναι, το 1/3 περίπου αυτών (32%) προσδιορίζει τον τρόπο. Ενδεικτικά: «Η υπηρεσία που εργάζομαι παρέχει συμβουλευτική και υποστήριξη σε γυναίκες που υφίστανται ή έχουν υποστεί στο παρελθόν οποιοδήποτε είδος βίας. Η κατάλληλη εκπαίδευση του επιστημονικού προσωπικού θα ήταν το μέσο για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση ψυχοκοινωνικών αναγκών της γυναίκας αλλά και του οικογενειακού της περιβάλλοντος» και «Συμμετέχοντας στην δημιουργία διεπιστημονικών δικτύων, με την παροχή στήριξης στην επιζώσα γυναίκα και την ενδυνάμωσή της, με την ευαισθητοποίηση του ευρύ κοινού αναφορικά με το φαινόμενο»
•100% των επαγγελματιών που απάντησαν, πιστεύει ότι θα πρέπει να υπάρχει ειδική εκπαίδευση στους επαγγελματίες υγείας, στους επαγγελματίες ψυχοκοινωνικής στήριξης για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της περιγεννητικής βίας.
Το έργο ΜΑΡ στοχεύει στη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών που παρέχονται σε θύματα και πιθανά θύματα περιγεννητικής βίας, παρέχοντας πιο αποτελεσματική και ολοκληρωμένη έγκαιρη ανίχνευση, πρόληψη και επαρκείς υπηρεσίες υποστήριξης.
Ειδικότερα στοχεύει να επιμορφώσει, ευαισθητοποιήσει και ενεργοποιήσει όλους τους επαγγελματίες που εμπλέκονται στο σύστημα υγείας αλλά και τους οργανισμούς που εμπλέκονται στην διαχείριση της περιγεννητικής βίας, ενισχύοντας την ανίχνευση, την πρόληψη και την καταπολέμηση της σοβαρής βλάβης που προκαλεί στη σωματική και ψυχική υγεία των γυναικών και τα παιδιά