Σύλλογος Ποντίων Καρδίτσας «ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΛΕΣΧΗ»: 104 χρόνια από την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού

19 Μαϊου 1919. Βρισκόμαστε 104 χρόνια ακριβώς μετά την απόβαση του Κεμάλ στη Σαμψούντα και την έναρξη του δολοφονικού του σχεδίου. 104 χρόνια μετά την άτακτη φυγή των προγόνων μας από τις εστίες, από όπου έφυγαν, όπως λένε, παίρνοντας μόνο τις ψυχές τους! Και φέτος , όπως κάθε χρονιά, θα αποτείνουμε ένα φόρο τιμής στις 353.000 ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν άδικα εξαιτίας του παραλογισμού κάποιων ανθρώπων.
Το σχέδιο για την γενοκτονία των Ποντίων καταστρώνεται από τους Νεότουρκους το 1911. Θα πραγματοποιηθεί την περίοδο του Α΄ παγκοσμίου πολέμου και θα ολοκληρωθεί από τον ηγέτη των Νεοτούρκων Κεμάλ πασά, την περίοδο (1919-1923). Η απόφαση του σχεδίου της δολοφονίας των Ποντίων θα ληφθεί το 1911 στη Θεσσαλονίκη στο διεξαχθέν Συνέδριο του Νεοτουρκικού Κομιτάτου «Ένωση και Πρόοδος», το οποίο είχε ιδρυθεί το 1889. Κεντρικό μέλημα της απόφασης του συνεδρίου τότε, ήταν η κάθαρση της Μικράς Ασίας από τις διάφορες εθνότητες και ο πλήρης έλεγχός της από τους Νεότουρκους, που κατ΄επίφασιν ευαγγελίζονταν τον εκδημοκρατισμό και τις μεταρρυθμίσεις, στην υστερούσα Τουρκία του Σουλτάνου.
Με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 και την επακόλουθη επιστράτευση, ο ελληνικός ανδρικός πληθυσμός στελνόταν στα στρατιωτικά Τάγματα Εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού), όπου ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν υπό απάνθρωπες συνθήκες. Οι οικογένειες αυτών που λιποτακτούσαν για να σώσουν τη ζωή τους βασανίζονταν από τις τουρκικές αρχές. Το 1915, οι διωγμοί των Ελλήνων εντάθηκαν με την πρόφαση ότι αποκρύπτουν Αρμένιους, οι οποίοι υφίσταντο γενοκτονία, από τα τουρκικά στρατεύματα.
Το 1919, κατά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ κεμαλικών και αντι-κεμαλικών δυνάμεων, οι τελευταίοι κατέλαβαν την περιοχή. Ο στρατός που έστειλε εναντίον τους ο Κεμάλ Ατατούρκ στράφηκε εναντίον κυρίως των Ελλήνων κατοίκων, με αρπαγές περιουσιών, εξορίες, βιασμούς, βασανιστήρια και σφαγές έως το 1922, οπότε οι Έλληνες άρχισαν να εγκαταλείπουν την επαρχία
Αφότου ο Κεμάλ ανήλθε στη εξουσία οι θηριωδίες των Τούρκων και οι διωγμοί προσέλαβαν πολύ μεγαλύτερη έκταση. Προκειμένου μάλιστα να διευκολυνθεί στο εθνοκτόνο κατά των Ελλήνων έργο του, συστήνει στα χωριά του Πόντου τα περίφημα «έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας» παρωδία δικαστηρίων προφανώς, που με συνοπτικές διαδικασίες καταδίκαζαν τους τοπικούς ηγέτες των Ποντίων, ως «εχθρούς της Τουρκίας» και εν συνεχεία με τον μανδύα της νομιμοφάνειας τους οδηγούσαν στην εκτέλεση. Δυστυχώς με την θανάτωση και των τελευταίων εναπομεινάντων εστιών αντίστασης, ο ποντιακός ελληνισμός όδευε στο τέλος του. Η φοβερή γενοκτονία στον Πόντο, ήταν απόρροια του σχεδίου του τουρκικού εθνικισμού για κάθαρση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, από τις γηγενείς εθνότητες. Και το τρομερό αυτό σχέδιο ευοδώθηκε με την γενοκτονία των χριστιανικών λαών, των Ελλήνων και των Αρμενίων που για αιώνες ζούσαν σ΄ αυτές τις περιοχές. Όσοι γλίτωσαν από το φονικό λεπίδι των αιμοσταγών τσετών του Κεμάλ, εξωθήθηκαν σε βίαιη εγκατάλειψη των πατρογονικών τους εστιών στον Πόντο και στην Ιωνία. Ενώ για τους Κούρδους που συνέχισαν να μένουν στα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας ως μουσουλμανικές εθνότητες, τους επεβλήθη ο αναγκαστικός εκτουρκισμός τους. Με το πέρας του 1923 είχαν δολοφονηθεί 353.000 άτομα.
Το μήνυμα, που θέλουμε να περάσουμε είναι ότι δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε , πρέπει να γνωρίζουμε την αλήθεια για να μην ξαναζήσουν οι Έλληνες παρόμοιες στιγμές. Ο Σύλλογος Ποντίων Καρδίτσας έχει ως στόχο να κάνει όλους τους συμπολίτες μας (Πόντιους και μη Πόντιους) κοινωνούς των συνθηκών ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι πρέπει πάντα να γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα, όσο σκληρά και αν είναι αυτά, για να έχουν λόγο και άποψη. Επίσης, αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε σαν λαός είναι ότι αν θέλουμε να πάμε μπροστά, πρέπει κάπου κάπου να κοιτάμε και λίγο πίσω.
Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι αυτοί δημιούργησαν ξανά τις ζωές τους από το μηδέν είναι ένα μάθημα για εμάς τους νεότερους Έλληνες να μπορούμε να διατηρούμε την αξιοπρέπειά μας και να ανταπεξέλθουμε σε δύσκολες και προβληματικές καταστάσεις με θάρρος, ψυχραιμία και αγωνιστικότητα.