Έντονες προσβολές από μυκητολογικές ασθένειες στο σιτάρι

Ιδιαίτερα έντονα είναι τα προβλήματα από διάφορες μυκητολογικές ασθένειες αυτή την περίοδο στο χειμερινό σκληρό αλλά και μαλακό σιτάρι. Αυτό οφείλεται στις ευνοϊκές για την ανάπτυξή τους καιρικές συνθήκες που επικράτησαν το τελευταίο διάστημα, καθώς είχαμε χαμηλές θερμοκρασίες σε συνδυασμό με υψηλή σχετική υγρασία. Όταν μάλιστα οι ασθένειες αυτές παίρνουν έκταση, έχουν σημαντική επίδραση στο τελικό οικονομικό αποτέλεσμα καθώς μειώνουν σημαντικά τις παραγωγές και υποβαθμίζουν την ποιότητα.

Οι κύριες και πιο συνηθισμένες ασθένειες του σιταριού που συναντάμε αυτή την περίοδο στην περιοχή μας είναι οι εξής:

• Zymoseptoria (Septoria) tritici
• Stagonospora (Parastagonospora, Septoria) nodorum
• Pyrenophora (Drechslera) tritici–repentis

Και τα τρία παθογόνα προσβάλλουν το σιτάρι και όχι το κριθάρι, ενώ τα συμπτώματα που προκαλούν μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους. Και τα τρία διαφορετικά είδη μυκήτων προκαλούν κηλιδώσεις στα φύλλα του σιταριού και του στάχυος, μόνοι τους ή και σε συνδυασμό, προκαλώντας αντίστοιχες ασθένειες.

Οι Σεπτοριώσεις (τα 2 πρώτα προαναφερθέντα παθογόνα), τα τελευταία χρόνια, μας απασχολούν όλο και περισσότερο. Η πρώτη (Zymoseptoriatritici) εμφανίζεται πρωϊμότερα στα ενωρίτερα στάδια ανάπτυξης της καλλιέργειας προσβάλλοντας τα κατώτερα φύλλα και περισσότερο αυτά που βρίσκονται κοντά στο έδαφος, ενώ δύναται να υποχωρήσει μόνη της με την άνοδο των θερμοκρασιών. Καθίσταται επικίνδυνη όταν επικρατήσει ψυχρός καιρός με συνεχείς βροχοπτώσεις και η προσβολή επεκταθεί χρονικά ώστε να προσβληθεί το «φύλλο σημαία» και τα 2-3 κατώτερα φύλλα της κορυφής.

Η δεύτερη Σεπτορίωση, η Stagonosporanodorum, είναι η πιο διαδεδομένη ασθένεια του σιταριού την οποία και συναντάμε κατά κόρον σε όλες τις περιοχές. Από την προσβολή δημιουργούνται αρχικά κηλίδες στα φύλλα σε χρώμα κοκκινοκάστανο με κίτρινο περιθώριο, μήκους μέχρι και 1 εκατοστό. Μέσα στις κηλίδες αναπτύσσονται μαύρα στίγματα (πυκνίδια) τα οποία πολλές φορές είναι δυσδιάκριτα με γυμνό μάτι, τουλάχιστον στην αρχή της εκδήλωσης των συμπτωμάτων. Στην συνέχεια οι κηλίδες συνενώνονται και μεγαλώνουν, γίνονται νεκρωτικές με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος του φύλλου να νεκρώνεται και εμφανίζονται άφθονα μικρά στίγματα. Παρόμοια συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται στο στέλεχος και στον στάχυ. Η ασθένεια είναι πολύ επικίνδυνη όταν η θερμοκρασία είναι υψηλή (20° εως 27°C) και επικρατεί υγρός καιρός με συνεχείς βροχοπτώσεις, ενώ ευνοείται και από τον άνεμο.