Αρτεσιανό Καρδίτσης: Aρχιερατικό Συλλείτουργο και αποκαλυπτήρια προτομής του ανυπόκριτου και αλησμόνητου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Σεραφείμ

   Η Ιερά μας Μητρόπολη την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024 πραγματοποίησε τα αποκαλυπτήρια της προτομής του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ (Τίκα), η οποία κοσμεί πλέον τον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου Τ.Κ. Αρτεσιανού Καρδίτσας, γενέτειρας του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, ο οποίος πραγματοποίησε τα αποκαλυπτήρια της προτομής και αμέσως μετά, τέλεσε επιμνημόσυνη Δέηση.
   Αναλυτικά, το πρωί της Κυριακής τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικαίας κ. Αλέξιου και ακολούθως, τελέσθηκε πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού και συλλειτουργούντων των: Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικαίας κ. Αλέξιου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κύριλλου και Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Τιμοθέου.
   Στις 10:30΄π.μ., έλαβε χώρα το ιερό Μνημόσυνο υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου με τη συμμετοχή των αγίων Αρχιερέων και του ιερού Κλήρου.

  Το Θείο Κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού αναφέρεται στη θεραπεία μιας γυναίκας που υπέφερε για 18 χρόνια, την οποία θεράπευσε ο Ιησούς κατά τη διάρκεια του Σαββάτου. Αυτή η πράξη του Ιησού προκαλεί την αγανάκτηση του αρχισυναγώγου, ο οποίος ερμηνεύει το νόμο του Θεού ως αυστηρό και άκαμπτο, αντί να τον βλέπει ως μέσο αγάπης και ζωής. Ο αρχισυνάγωγος δεν μπορεί να κατανοήσει πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι χωρίς τη δική του έγκριση. Η τήρηση του νόμου και η εξουσία του τον κάνουν να αισθάνεται καταξιωμένος. Με τη θεραπεία της γυναίκας από τον Ιησού, ο αρχισυνάγωγος αισθάνεται ότι η εξουσία του θίγεται και η πρωτοκαθεδρία του αμφισβητείται, καθώς κάποιος άλλος αναλαμβάνει τον ρόλο του πρωταγωνιστή στη συναγωγή. Είναι υποκριτής και η υποκρισία του τον κρατά αποκομμένο από τον Θεό. Αντί να αναγνωρίσει το θαύμα ως παρουσία Θεού, το αξιολογεί ως παρανομία, δείχνοντας έτσι την αμετανοησία του.
   Με αυτόν τον τρόπο, ο Σεβασμιώτατος κ. Δαμασκηνός τονίζει τη διαφορά μεταξύ της υποκρισίας του αρχισυναγώγου και της αληθινής αγάπης και φιλανθρωπίας που εκφράζει ο Ιησούς.
   Σε αντίθεση με όλες αυτές τις συμπεριφορές, αδιστάκτως αντιπαρέβαλλε το ήθος και το φρόνημα ενός σπουδαίου εκκλησιαστικού ανδρός που γεννήθηκε στο Αρτεσιανό της Καρδίτσας. Το 1913 και η πρόνοια του Θεού τον αξίωσε να φτάσει στα ύπατα αξιώματα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Πρόκειται για τον μακαριστό Γεροντά μας, Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ που για 24 ολόκληρα χρόνια μέσα από τρικυμίες οδήγησε την νοητή ολκάδα του Χριστού, ανέπαφη και ακέραιη και παρέδωσε το τιμόνι της στους διαδόχους του. Ο Γεροντάς μας χαρακτηρίζεται από ταπείνωση, φιλανθρωπία και αυθεντικότητα. Είναι απλός, καταδεκτικός και ποτέ υποκριτής. Το μεγαλείο της καρδιάς του εκδηλώνεται μέσα από τις φιλανθρωπίες του και την ικανότητά του να συγχωρεί και να αγαπά, ακόμα και αυτούς που τον πλήγωσαν. Σε αντίθεση με τον αρχισυνάγωγο, ο οποίος είναι υποκριτής και σκληρόκαρδος, ο Γεροντάς μας πολέμησε την υποκρισία και υπηρέτησε την αλήθεια του Χριστού. Ο αρχισυνάγωγος, με την εγωιστική του στάση, χάνει την εύνοια του Θεού, ενώ ο Γεροντάς μας την αποσπά. Ο Γεροντάς μας είναι ένας γενναίος πολεμιστής της αλήθειας του Χριστού, ασυμβίβαστος με οτιδήποτε ξένο και αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Αντίθετα, ο αρχισυνάγωγος είναι αποκομμένος από τον Θεό λόγω της υποκρισίας και της αμετανοησίας του.
Αυτές οι διαφορές αναδεικνύουν την αντίθεση μεταξύ της αληθινής πίστης και της υποκρισίας, καθώς και την αξία της ταπείνωσης και της αγάπης στην πνευματική ζωή.
   Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεο για την πρωτοβουλία του να οργανώσει την εκδήλωση, τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κύριο Ιερώνυμο, για την προεδρία του, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κηφισίας, κύριο Κύριλλο, καθώς και όλους τους συμμετέχοντες. Αυτές οι ευχαριστίες υπογραμμίζουν τη σημασία της συνεργασίας και της παρουσίας των ιεραρχών στην εκδήλωση.

  Σύντομη προσφώνηση τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων κ. Τιμοθέου κατὰ τὸ ἱερὸ μνημόσυνο καὶ τὰ ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Σεραφεὶμ Τίκα

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμε,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἀξιότιμε κ. Κωνσταντῖνε Τσιάρα, Ὑπουργέ Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης καί Τροφίμων, Ἐκπρόσωπε τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως,
Ἐνδοξώτατε Διοικητά τῆς 1ης Στρατιᾶς, Ἀντιστράτηγε κ. Δημόκριτε Κωνσταντάκο,
Κύριε Διευθυντὰ τῆς Ἀστυνομίας,
Κύριε Διευθυντὰ τῆς Σχολῆς Ἀστυφυλάκων,
Κύριε Διοικητὰ τῆς Πυροσβεστικῆς Ὑπηρεσίας,
Κυρία καί Κύριοι Βουλευτές,
Κύριε Ἀντιπεριφερειάρχα,
Κύριε Δήμαρχε,
Κύριοι Ἀξιωματικοί, ἐκπρόσωποι τῆς Ἀστυνομίας, τῆς Πυροσβεστικῆς,
Κύριε Πρόεδρε τῆς Τοπικῆς Κοινότητος Ἀρτεσιανοῦ,
Κυρίες καί Κύριοι Πρόεδροι καί Ἐκπρόσωποι Φορέων καί Συλλόγων,
Ἀγαπητοί οἰκογενεῖς τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί ἀγαπητοί Χριστιανοί μου,
  Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων καθηκόντως καί ὀφειλετικῶς σήμερα πραγματοποιεῖ τά ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς,  τοῦ γόνου τοῦ Ἀρτεσιανοῦ Καρδίτσης, τοῦ μεγάλου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος μακαριστοῦ Σεραφείμ Τίκα, ἔργο τῶν καλλιτεχνῶν κυρίων Βαγγέλη καί Μασοῦρα.
  Στόν προαύλιο χῶρο τοῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου, στόν τόπο πού γεννήθηκε, μεγάλωσε, πέρασε τά πρῶτα χρονιά τῆς ζωῆς του, ὁ κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας, σέ αὐτό τόν τόπο πού πολλάκις τόν ἐπισκεπτόταν, καί ὡς Μητροπολίτης Ἄρτης καί Ἰωαννίνων στήν συνέχεια, ἀλλά καί ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, γιά νά μήν ἀποκοπεῖ ἀπό τίς πατρογονικές ρίζες, ὅπου ἐκαυχάτο γιά τήν καταγωγή του καί ὅπου πολλάκις τόν εὐεργέτησε γιά τήν ἀνάπτυξή του, ὅπως καί τούς κατοίκους καί κυρίως τά νέα παιδιά, τοῦ ἀγαπημένου του Χωριοῦ.
  Πραγματοποιεῖται αὐτή ἡ τελετή πρός τιμήν τοῦ Πρωθιεράρχου τῆς Ἐλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νά μήν ἐπιτρέψουμε ὁ χρόνος νά ρίξει τήν λήθη στό πέρασμα, τήν πορεία καί τήν προσφορά του καί νά κρατήσουμε ζωντανή τήν μνήμη του στούς ἐπιγενομένους.
  Γιά νά γίνονται γνωστοί οἱ ἀγῶνες του γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδας, πού μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς του ἀγωνίστηκε, ἡ ἱερατική καί ἀρχιερατική του διακονία, τό ποιμαντικό καί προνοιακό του ἔργο, ἡ στάση του ἀπέναντι στά πολιτικά καί κοινωνικά δρώμενα τῆς Χώρας καί ἡ ἐθνική του ὑπερηφάνεια!
  Καί κατόπιν ἡ ζωή του ὡς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ἡ συμβολή του στήν  ἀποκατάσταση τῆς κανονικότητος στήν Ἐκκλησία, ἡ ἀποκατάσταση στίς σχέσεις μέ τήν Πολιτεία, καθώς καί μέ τό Οἰκουμενικό Πατρειαρχεῖο καί τίς ἄλλες Ὀρθόδοξες κατά τόπους Ἐκκλησίες, ἡ δημιουργία τοῦ Νέου Καταστατικοῦ Χάρτου.
  Ἡ ὀξυδέρκεια καί ἡ εὐστροφία του τόν κατέστησαν ἄξιο οἰακοστρόφο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.
Περαίνοντας τήν ἀναφορά μου εὐσεβάστως θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω γιά τήν ἐδῶ προσευχητική καί τιμητική παρουσία, τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες:
Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου κ. Δαμασκηνό, τελευταῖο Ἀρχιγραμματέα καί ἄμεσο συνεργάτη τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου, σέ δύσκολες πράγματι καταστάσεις, στήν Κεντρική Διοίκηση τὴς Ἐκκλησίας, Νικαίας κ. Ἀλέξιο, Πρωτοσύγκελλο τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου, γιά πέντε χρόνια καί ἐκ τῶν στενῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος σήκωνε τό βάρος τῆς διοικήσεως τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, Κηφισίας, Ἀμαρουσίου, Ὠρωποῦ καί Μαραθῶνος κ. Κύριλλο, ὁ ὁποῖος διακόνησε τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο καί ἀπό λαϊκός ἀκόμη ὑπηρέτησε μέ τήν εὐλογία του στόν Κεντρικό Ὀργανισμό τῆς Ἐκκλησίας.
  Ἡ κυριοτέρα ἀναφορά ὅμως σέ Σᾶς Μακαριώτατε, διότι τόν ζήσατε ὅσο κανείς ἄλλος, προσφέροντάς του, γιά τό καλό καί τήν πρόοδο τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑψηλές καί λεπτές ὑπηρεσίες, μέ ἀγάπη καί σεβασμό ἀπό τήν θέση τοῦ Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀλλά καί ἀπό τό 1981 καί μετά ὥς Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας. Πολύ Σᾶς ἀγαποῦσε ὁ μακαριστός Πρωθιεράρχης καί πράγματι ἔξαιτίας τῆς ἀγάπης Σας πρός Ἐκεῖνον ἦσασταν ὁ υἱός ὁ ἀγάπητός ἐν ὧ ἀναπαυόταν καί εὐδοκοῦσε ὁ πατήρ -Ἀρχιεπίσκοπος.  
  Σέ Σᾶς ὁ λόγος Μακαριώτατε γιά νά προσφέρετε ἐκ τῆς ἐμπειρίας Σας καί τῆς συναναστροφῆς Σας ἀψευδεῖς μαρτυρίες περί τοῦ ἱεροῦ Ἀνδρός!
  Σᾶς εὐχαριστῶ! 

Ὁμιλία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἰερώνυμου Β’ κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Θεοδώρου Στρατηλάτου Ἀρτεσιανοῦ Καρδίτσης, ἐπὶ τοῖς ἀποκαλυπτηρίοις τῆς προτομῆς τοῦ Ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Σεραφεὶμ (Τίκα)

 (Ἀρτεσιανὸ Καρδίτσης, 8 Δεκεμβρίου 2024)

   Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Ἀξιότιμοι ‘Ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτικῶν καὶ Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν, Ἀξιότιμε Πρόεδρε τῆς Τοπικῆς Κοινότητος Ἀρτεσιανοῦ, Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί, Λαὲ τοῦ Θεοῦ ἠγαπημένε,
   Μὲ αἰσθήματα βαθειᾶς συγκινήσεως, εὐγνωμοσύνής καὶ ἀγαλλιάσεως πνευματικῆς εὐχαριστῶ τὸν Θεό, ὁ Ὅποιος μοῦ δίνει σήμερα τὴν εὐλογία νὰ συμπροσεύχομαι μαζί σας στὴν Θεία Λειτουργία καὶ νὰ προΐσταμαι τοῦ Μνημοσύνου τοῦ ἀοιδίμου Προκατόχου μου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Σεραφείμ. Καὶ τὰ αἰσθήματα αὐτὰ συνέχουν ἀκόμη βαθύτερα τὴν ψυχή μου, καθότι, ἐντὸς ὀλίγου, θὰ προβοῦμε στὰ Ἀποκαλυπτήρια τῆς Προτομῆς του, ἡ ὁποία τοποθετήθηκε ἐδῶ, στὸν προαύλιο χῶρο τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, στὸ ἀγαπημένο του Ἀρτεσιανὸ˙ ἐδῶ, ὅπου τὸ ἔτος 1913 πρωτοαντίκρυσε το φῶς τοῦ ἥλιου.
   Σὲ αὐτὸν τὸν Ναὸ καὶ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κορώνης ἔνιωσε νὰ κατακλύζεται ἡ καρδιὰ τοῦ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ Ἀναστάντα Χριστό, γιὰ τὴν Ἐκκλησία Του καὶ τὴν λειτουργική της ζωὴ· γιὰ τὴν ψαλτικὴ τέχνη καὶ τὴν Ἱερωσύνη.
   Ἡ ζωοποιὸς Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ πνευματικὴ χαρὰ ποὺ παιδιόθεν ἐλάμβανε ἀπὸ τήν ‘Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἡ πατρικὴ στοργή, οἱ εὐχὲς καὶ ἡ καθοδήγηση τοῦ Γέροντός του, μακαριστοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Κορώνης Ἰακώβου, τὸν στήριξαν στὴν ὀδύνη τῆς ὀρφάνιας ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς μητέρας του, ποὺ συνέβη στὴν τρυφερὴ ἡλικία τῶν ὀκτώ του ἐτῶν, καθώς, καὶ σὲ ἄλλες δυσκολίες τῶν νεανικῶν του χρόνων. Καί, ἀκριβῶς, μὲ τοῦ Θεοῦ τὴν δύναμη καὶ τὴν ἀκατάβλητη πίστη του, ξεπερνοῦσε παντοῦ καὶ πάντοτε κάθε ἀντιξοότητα στὴν διαδρομὴ τῆς πολυκύμαντης ζωῆς του.
   Ἐδῶ, στὸ Ἀρτεσιανό, περάτωσε τὶς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου καὶ ἀργότερα, εἰσῆλθε στὴν Ἱερατικὴ Σχολὴ τῆς Ἄρτης. Στὸ τελευταῖο ἔτος τῶν σπουδῶν του μετεγγράφη στὴν ἀντίστοιχη Σχολὴ τῆς Κορίνθου, γιὰ νὰ φοιτήσει, ἐν τέλει, καὶ στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τὸ ἔτος 1938, δευτεροετὴς φοιτητὴς τῆς Θεολογίας, ἐκάρη Μοναχὸς στὴν Ἱερὰ Μονὴ Πεντέλης καὶ τὴν ἑπομένη τῆς κούρας τοῦ χειροτονήθηκε Διάκονος ὑπὸ τοῦ τότε Μητροπολίτου Κορινθίας Δαμασκηνοῦ, τοῦ μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ὁ ὅποιος τὸ ἔτος 1942 προέβη καὶ στὴν εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία του. Στὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς, ὁ νεαρὸς Ἀρχιμανδρίτης Σεραφεὶμ ὀργανώνει συσσίτια στὴν ἐνορία ποὺ ὑπηρετοῦσε, τὸν Ἅγιο Λουκᾶ Πατησίων, γιὰ τὴν καθημερινὴ σίτιση 600 ἐμπεριστατών, ἐνῷ ἀπὸ τὸ 1943 μυεῖται στὸν Ἐθνικὸ Δημοκρατικὸ Ἑλληνικὸ Σύνδεσμο τοῦ Ναπολέοντος Ζέρβα.
Ἀνεβαίνει ἐπανειλημμένως στὰ βουνά, λειτουργεῖ καὶ ἐμψυχώνει τοὺς μαχομένους ἀγωνιστές, ἐκτελεῖ πολὺ λεπτὲς καὶ ἐμπιστευτικὲς ἀποστολές, διακινδυνεύοντας τὴν Ἴδια τὴν ζωή του, ἀφοῦ, καθὼς ἔλεγε, πολλὲς φορὲς κοιμήθηκε μὲ συντροφιά του τὸν θάνατο.
   Τὸ ἔτος 1949 ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἄρτης καὶ τὸ 1958 μετετέθη στὴν Μητρόπολη Ἰωαννίνων. Στὶς 12 Ἰανουαρίου τοῦ 1974 ἀνεδείχθη σὲ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος. Ἐποίμανε τὴν Ἐκκλησία ἀξίως καὶ ἐν φόβῳ Θεοῦ, μέχρι τὶς 10 Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 1998, ὁπότε καὶ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, ἀναγνωριζόμενός ὡς ἕνα πρόσωπο, σύμβολο καὶ θεσμὸς γιὰ τὸν σύγχρονο Ἑλληνισμό, μὲ ἐκπληκτικὴ ἐκκλησιαστική, ἐθνική, κοινωνικὴ καὶ φιλανθρωπικὴ δραστηριότητα.
   Στὸ ἐρώτημα ποιά ἦταν ἡ αὐτοσυνειδησία τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ἀναφορικῶς πρὸς τὴν εὐρύτερη ἐκκλησιαστικὴ καὶ κοινωνική του διακονία, θὰ μπορούσαμε, ἐν ἄκρᾳ συντομίᾳ, νὰ ἐπισημάνουμε τὰ ἕξης:
  1. Εἶχε τὴν ἀκράδαντη πεποίθηση ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μητέρα ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Γι’ αὐτὸ ἐπεδίωκε νὰ καλλιεργεῖ τὴν ἑνότητα, σὲ δύσκολες ὁμολογουμένως ἱστορικὲς καὶ ἐθνικὲς συγκυρίες, καὶ μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχία κατάφερε νὰ συνεργασθεῖ μὲ ὅλους τοὺς πολιτικοὺς καὶ κοινωνικοὺς παράγοντες, χωρὶς νὰ προκαλεῖ διαιρέσεις καὶ διχασμούς. Ἔλεγε ὅτι ὁ ἴδιος ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία, τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Πατρίδα· ἔννοιες ποὺ ὑπερέχουν τοῦ κομματισμοῦ καὶ τῆς ἰδιοτέλειας.
  2. Εἶχε βαθύτατη καὶ εἰλικρινῆ ἀγάπη στὴν Ἐκκλησία καί, σὰν ἄλλος Πατροκοσμάς, κήρυττε ἀκραδάντως τὴν μοναδικὴ Ἀλήθεια τῆς ‘Ὀρθοδόξου πίστεως. Κριτήριο τῆς συνειδήσεώς του καὶ τῶν ἐνεργειῶν του ἦταν ἡ ἀποστολικὴ καὶ πατερικὴ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, χωρὶς προσθῆκες ἡ ἀφαιρέσεις.
  3. Σὲ ὅλη του τὴν ζωὴ ὑπῆρξε εὐθύς, ἀνυπόκριτος, καταδεκτικός, φιλάνθρωπος, ἐλεήμων, ἀφιλοχρήματος, ἀληθινός, μετριόφρων καὶ ἐπιεικής, σύμφωνα μὲ τὴν ρήση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις» (Φιλιπ. 4, 5). Γι’ αὐτὸ συνιστοῦσε ἐπιείκεια καὶ ἤλπιζε νὰ τὸν κρίνει καὶ ὁ Κύριος μὲ ἐπιείκεια κατὰ τὴν Ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του.
  4. Τιμοῦσε καὶ ἀγαποῦσε ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς Ἐπισκόπους τῆς ‘Ἐκκλησίας μας. Παρομοίως, ἀγαποῦσε τοὺς Κληρικούς, μεριμνοῦσε γιὰ τὶς οἰκογένειες, τὰ προβλήματα, τὶς δυσκολίες τους καὶ συμπεριφερόταν πρὸς αὐτοὺς ὡς γνήσιος πατέρας, ἀδελφὸς καὶ συλλειτουργός τους. Ζητοῦσε ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς καθαρότητα καὶ τιμιότητα. Σεβασμὸ στοὺς ἐνορῖτες καὶ ἐπιτέλεση τῶν καθηκόντων τους μὲ φόβο Θεοῦ. Εἶχε δὲ ἰδιαιτέρα ἀγάπη γιὰ τοὺς Μοναχοὺς καὶ τὰ Μοναστήρια, τὰ ὅποια ἐνίσχυε παντοιοτρόπως.
  5. Στὴν ἰδιωτική του ζωὴ ἦταν ἁπλὸς καὶ προσιτὸς ἄνθρωπος. Αὐθόρμητος στὸν χαρακτῆρα του καὶ ἀπροσποίητος, ἔλεγε εὐθέως τὴν γνώμη του, χωρὶς φόβο καὶ πάθος. Ἀπέφευγε τὴν προβολή, τὶς δημόσιες σχέσεις, τὴν ἐκκοσμίκευση. Δὲν τοῦ ἄρεσε ἡ ἐπιτήδευση σὲ καμία ἔκφανση τῆς ζωῆς. Ἀπεχθανόταν τὸ ψέμα, τὴν ὑποκρισία, τὴν φαρισαϊκὴ θρησκευτικότητα, τὶς μεγαλοστομίες, τὴν ἀδικία καὶ ὁτιδήποτε πληγώνει τὴν ἀνθρώπινη ψυχή.
  6. Τέλος, ὡς ἀληθινὰ φιλόθεος, ὑπῆρξε γνήσιος φίλος τῶν Ἁγίων καὶ τῆς Θεοτόκου, πρὸς τὴν εἰκόνα τῆς Ὅποιας ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόνια ἕως καὶ τὸ γῆρας του ἐνατένιζε μὲ εὐλάβεια καὶ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη. Μὲ τὰ σπάνια μουσικὰ καὶ φωνητικὰ χαρίσματα ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, ἀνυμνοῦσε ἀπὸ καρδίας τὸν Κύριο τῆς Δόξης καὶ τὴν Θεοτόκο, σὺν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις, καὶ προκαλοῦσε τὸ δέος, τὴν εὐλάβεια καὶ τὸν θαυμασμὸ τοῦ ἐκκλησιάσματος.
   Περαίνοντας τὴν ὁμιλία μοῦ ἐπιθυμῶ ὁλοψύχως νὰ συγχαρῶ καὶ νὰ ἐπαινέσω τὸν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη Σας, Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεο, Ἱεράρχη σεμνό, φιλόκαλο καὶ ὄτρηρό, ὁ ὅποιος με πολὺ σεβασμὸ στὴν μνήμη τοῦ ἄοιδίμού Πατρὸς καὶ Ἀρχιεπισκόπου ἤμών Σεραφεὶμ διοργάνωσε τὴν σημερινὴ τελετὴ καὶ μερίμνησε γιὰ τὴν κατασκευὴ καὶ τὴν τοποθέτηση τῆς Προτομῆς τοῦ Σεπτοῦ καὶ ὄντως Μεγάλου Πρωθιεράρχου, στὸν προαύλιο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ.
   Ὠσαύτως, συγχαίρω τὸν Πρόεδρο τῆς Τοπικῆς Κοινότητος Ἀρτεσιανοῦ, τοὺς ἐκλεκτοὺς συνεργάτες του καὶ πάντας ὑμᾶς, οἱ ὅποιοι μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ προθυμία παρευρίσκεσθε στὴν Θεία Λειτουργία, τὸ Μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου καὶ τὰ Ἀποκαλυπτήρια τῆς Προτομῆς του.
   Ἡ πατρικὴ εὐχή, ἡ στοργὴ καὶ τὸ ὑπόδειγμά του εἴθε σὲ τούτους τοὺς χαλεποὺς καιροὺς νὰ στηρίζουν ὅλους μας, Κλῆρο καὶ Λαό, στὴν πνευματική μας ζωή, τὴν καθημερινότητα, τοὺς μόχθους καὶ τοὺς ἀγῶνες μας.
   Ἡ Χάρις τὸν Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.

 Τέλος, ακολούθησε κατάθεση στεφάνων υπό των επισήμων προσκεκλημένων, του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, του Εκπροσώπου της Ελληνικής Κυβερνήσεως και Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Κωνσταντίνου Τσιάρα, του Διοικητού της 1ης Στρατιάς, Αντιστρατήγου κ. Δημοκρίτου Κωνσταντάκου και του Προέδρου της Τ.Κ. Αρτεσιανού κ. Ευαγγέλου Τσιγγινέ.